Przemoc

Definicja Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), przyjęta w roku 1996 określa przemoc jako „Celowe użycie siły fizycznej lub władzy, sformułowane jako groźba lub rzeczywiście użyte, skierowane przeciwko samemu sobie, innej osobie, grupie lub społeczności, które albo prowadzi do albo z którym wiąże się wysokie prawdopodobieństwo spowodowania obrażeń cielesnych, śmierci, szkód psychologicznych, wad rozwoju lub braku elementów niezbędnych do normalnego życia i zdrowia„

Przemoc wobec drugiego człowieka jest poważnym problemem społecznym nie tylko dlatego, że wiążą się z bólem i cierpieniem ale również dlatego, że generuje poważne straty ekonomiczne dla państwa.

Większość definicji przemocy kładzie nacisk na intencjonalność wyrządzenia krzywdy, która jest charakterystyczna dla przemocy, chociaż intencję tę trudno jest oszacować. Można powiedzieć, że z przemocą mamy do czynienia wówczas, kiedy:

1. istnieje dysproporcja sił tzn. jedna ze stron, posiadająca przewagę fizyczną i/lub psychiczną (sprawca) nad drugą, słabszą stroną (ofiarą) wykorzystuje tę przewagę i narusza jej podstawowe prawa;
2. przewaga siły używana jest w celu skrzywdzenia słabszego tzn. jedna ze stron tj. sprawca, wykorzystując swoją przewagę realizuje określony cel, jakim jest najczęściej podporządkowanie sobie drugiej strony (ofiary);
3. zostają naruszone ważne dobra osobiste osoby skrzywdzonej tzn. jedna ze stron tj. ofiara narażona jest na utratę godności, zdrowia lub życia, a jednocześnie świadomość tego zagrożenia może wywoływać u niej paraliżujący strach, który ogranicza jej zdolność do przeciwstawiania się i przeciwdziałania aktom przemocy.
4. Zostały spełnione trzy powyższa warunki łącznie.

Wydaje się, że definicję przemocy najpełniej zawiera propozycja Światowej Organizacji Zdrowia, która mówi, że przemoc to celowe użycie siły fizycznej, zagrażające lub rzeczywiste, przeciwko sobie, komuś innemu lub przeciwko grupie lub społeczności, co powoduje lub jest prawdopodobne, że spowoduje zranienie, fizyczne uszkodzenie, śmierć, ból psychologiczny, zaburzenia w rozwoju lub deprywację.

W zależności od zastosowanych kryteriów, przemoc możemy podzielić na: fizyczną (np. popychanie, szarpanie, kopanie, drapanie, szczypanie, uderzenie, duszenie, zamykanie w pomieszczeniu itp.) oraz werbalną czyli słowną (np. wyzywanie, zawstydzanie, grożenie czy straszenie). Możemy wyróżnić także przemoc: psychiczną (np. bezpodstawna krytyka, wyśmiewanie, kpienie, ośmieszanie, starking (napaść, nękanie psychiczne), emocjonalną (lekceważenie, brak zainteresowania, szacunku), ekonomiczną (np. ograniczanie lub pozbawianie środków materialnych, odbieranie pieniędzy), seksualną (np. wymuszone współżycie, wymuszanie nieakceptowanych praktyk seksualnych, gwałt,).

Przemoc może wystąpić w każdym związku i w każdej rodzinie, jednak liczne badania zwracają uwagę na fakt, że w rodzinach z problemem alkoholowym jest ona zjawiskiem stosunkowo częstym. Przemoc domowa w rodzinach z problemem alkoholowym jest szczególnie skrzętnie ukrywana, ponieważ obowiązują w tych rodzinach i „chronią” rodzinę przed ujawnieniem jej problemów na zewnątrz trzy zasady: „nie mów”, „nie ufaj” i „nie odczuwaj” .

W obliczu przemocy doznawanej od partnera, ofiary zwykle są bierne, rzadko sięgają po agresywne lub asertywne zachowania. Na przykład u kobiet, które są ciągle bite, często rozwija się mechanizm wyuczonej bezradności. Postrzegają one wówczas siebie jako osoby, które nie posiadają żadnej kontroli nad własnym życiem i otoczeniem. Może to prowadzić do nadużywania alkoholu, zażywania narkotyków, a nawet do samobójstwa.

Wyróżniającą się cechą ofiar jest silne poczucie winy i niejednokrotnie przypisywanie sobie odpowiedzialności za akty przemocy. Wiele z nich wierzy, że to one sprowokowały akt przemocy, ponieważ sprzeczały się ze sprawcą czy też nie spełniły jego poleceń bądź żądań. Aby uniknąć wybuchu agresji, ofiary starają się uspokoić swoich prześladowców i próbują eliminować wszelkie powody, które mogłyby doprowadzić do gwałtownego wybuchu agresji. Takie podporządkowanie się jest dla ofiar sposobem na przetrwanie. Bardzo często, kobiety – ofiary przemocy pozostają w krzywdzącym związku z powodu braku środków do samodzielnego życia. Uważają bowiem, że nie dadzą sobie rady same, że będzie im trudno znaleźć pracę i pozyskać nowych przyjaciół. Niektóre kobiety wierzą, że ich dzieci potrzebują ojca, a osoby rozwiedzione i ich dzieci są napiętnowane w społeczeństwie. Inne powody pozostawania w takim związku to: strach przed zemstą ze strony sprawcy, poczucie wstydu i upokorzenia, a niejednokrotnie uwarunkowania kulturowo – religijne. Z tych powodów większość kobiet, które są ofiarami przemocy woli wierzyć w to, że ich partnerzy się zmienią niż myśleć o separacji czy definitywnym rozstaniu.

Jeżeli podejrzewasz, że możesz być ofiara przemocy skontaktuj się z nami. Udzielimy Ci  wsparcia psychologicznego i emocjonalnego, uzyskasz większą świadomość swoich praw osobistych, nauczymy nowych zachowań, które pozwolą Ci radzić sobie z przemocą. W trakcie spotkań z nami masz szansę na pozbycie się poczucia osamotnienia i niezrozumienia a także na poprawę swojej trudnej ale nie beznadziejnej sytuacji.

Zespół specjalistów, zaprasza do Akmedu. Wiemy jak pomóc!