Absolwent Wydziału Ogólnolekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie i Studium Podyplomowego Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji przy Uniwersytecie Warszawskim; doktor nauk medycznych, specjalista psychiatra, specjalista seksuolog, certyfikowany specjalista i superwizor psychoterapii uzależnień. Jeden z dwójki fundatorów (obok psycholog mgr Marii Matuszewskiej z Poznania) Fundacji Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholików w Polsce (poniżej – Fundatorzy w trakcie podpisywania aktu notarialnego w 1995 r.) oraz pierwszy Powiernik klasy A (niealkoholik) w polskiej Wspólnocie Anonimowych Alkoholików.
w latach 1969-1971 – odbywał staż podyplomowy w Szpitalu Miejskim w Nysie (woj. opolskie);
w latach 1971-1973 – stawiał pierwsze kroki w psychiatrii w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Drewnicy k. Warszawy;
Lata 70-te Lata 80-te
1973 r. – podjął pracę w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie jako młodszy asystent, asystent, a następnie adiunkt naukowo-badawczy w III Klinice Psychiatrycznej;
1975 r. – uczestniczył w tworzeniu pierwszego w Polsce (i w Europie środkowo-wschodniej) psychoterapeutycznego oddziału odwykowego dla osób uzależnionych od alkoholu;
w latach 1980 – 2014 kierował początkowo oddziałem odwykowym, a następnie stworzył i kierował Ośrodkiem Terapii Uzależnień w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie;
w r. 1980 r. – pomógł w zorganizowaniu pierwszej w Warszawie i czwartej w Polsce grupy Anonimowych Alkoholików „Odrodzenie” udostępniając pomieszczenia, kierowanego przez siebie oddziału odwykowego, na spotkania jej uczestników (pierwsze spotkanie odbyło się dn. 23 maja 1980 roku);
w latach 1984 – 1998 (tj. do czasu likwidacji i przeniesienia nadzoru nad lecznictwem odwykowym do Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych) kierował pracami Podzespołu ds. Lecznictwa Odwykowego przy Krajowym Nadzorze Specjalistycznym w dziedzinie Psychiatrii inicjując nowoczesne rozwiązania w zakresie organizacji lecznictwa odwykowego oraz pomagając we wprowadzaniu nowoczesnych programów terapii uzależnienia od alkoholu w wielu poradniach, oddziałach i ośrodkach lecznictwa odwykowego na terenie Polski;
w r. 1986 – po odbyciu szkoleń w ośrodkach leczenia uzależnień, głównie w Stanach Zjednoczonych, wprowadził do lecznictwa odwykowego nowe podejście do leczenia (m.in. model Minnesota) oraz nowoczesne metody leczenia oparte na oddziaływaniach psychoterapeutycznych (psychoterapię uzależnień); w późniejszych latach odbywał staże specjalistyczne w renomowanych amerykańskich ośrodkach terapii uzależnień m.in. w: Hazelden Foundation (Center City, Minnesota) – trening „Professionals in Residence”, Father Martin’s Ashley (Havre de Grace, Maryland), High Watch Farm i Meridian Center (Connecticut), The International Institute for Alcoholism Education & Training (Greenwich, Connecticut), Salt Lake County Division of Substance Abuse Services (Salt Lake City, Utah), Haymarket Center (Chicago, Illinois). Zdobyte podczas kolejnych staży i szkoleń doświadczenia sukcesywnie adaptował do polskich warunków.
Rok 1986 – po szkoleniu w Hazelden Rok 1986, Okęcie, po powrocie z USA, z dziećmi – Dorotą i Miłoszem
w r. 1989 podjął współpracę z założoną przez prof. Wiktora Osiatyńskiego Komisją Edukacji w Dziedzinie Uzależnień Fundacji im. Stefana Batorego, a następnie z Regionalnym Programem Przeciwdziałania alkoholizmowi i narkomanii w krajach Europy Środkowej i Wschodniej oraz Azji Centralnej. Uczestniczył w prowadzeniu różnorodnych form szkolenia specjalistów na terenie Białorusi, Bułgarii, Estonii, Litwy, Łotwy, Mołdowy, Słowacji, Ukrainy, kilku regionów Rosji (w tym Syberia – Irkuck, Błagowieszczeńsk, Tiumeń, Tomsk, Jakuck, Daleki Wschód – Władywostok i Chabarowsk, Sachalin, Kołyma – Magadan oraz Kamczatka), a także Armenii, Gruzji, Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Uzbekistanu oraz Mongolii;
w r. 1992 podjął współpracę z nowo utworzonym Biurem Pełnomocnika Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej do spraw Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, a następnie z Państwową Agencją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (do czasu powstania w 2022 r. Krajowego Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom) będąc m.in. członkiem Rady ds. Akredytacji oraz członkiem Zespołu Doradców Dyrektora PARPA ds. lecznictwa odwykowego.
w r. 1994 rozpoczął prywatną działalność terapeutyczną, tworząc wraz ze swoimi współpracownikami przychodnię, która została następnie przekształcona w Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej – Centrum Konsultacyjne AKMED, a od 2001 roku usytuowana jest przy ul. Mokotowskiej 6A;
w powołanej w 1994 r. Fundacji Zależni-Nie-Zależni pełnił do 2022 r. funkcję Prezesa Zarządu. M.in. w latach 2009-2010, zorganizował pierwsze w Polsce szkolenia dla terapeutów, poświęcone diagnozowaniu i leczeniu uzależnień/nałogów behawioralnych (od zachowań, od czynności); aktualnie współpracuje z nią jako Fundator, natomiast Prezesem Zarządu Fundacji Zależni Niezależni jest Dorota Marta Woronowicz;
w 2007 r. z Jego inicjatywy Naczelna Rada Lekarska przyjęła uchwałę „w sprawie organizacji systemu pomocy lekarzom i lekarzom dentystom, których stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie zawodu”. Uchwała ta zobowiązuje „okręgowe rady lekarskie do zorganizowania systemu pomocy lekarzom i lekarzom dentystom, których stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie zawodu, a w szczególności do powołania pełnomocnika do spraw zdrowia lekarzy i lekarzy dentystów”.
w latach 2014-2018 pełnił funkcję Pełnomocnika d.s. Zdrowia Lekarzy i Lekarzy Dentystów w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Warszawie. Opracował, wprowadził i usiłował (niestety bez powodzenia) przekonać kolegów-lekarzy do wprowadzenia we wszystkich okręgowych izbach lekarskich – Programów Zdrowotnych dla Lekarzy nastawionych początkowo głównie na pomoc lekarzom uzależnionym i zagrożonym uzależnieniami.
Obecnie jest Konsultorem Zespołu Komisji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych.
Wraz z grupą specjalistów ze Stanów Zjednoczonych, z którymi kładł wspólnie podwaliny pod dzisiejszy system lecznictwa uzależnień w Polsce, został odznaczony przez Prezydenta RP – Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu „za wybitne zasługi i zaangażowanie w działalności na rzecz ludzi uzależnionych” (na pierwszym zdjęciu podczas uroczystości wręczania odznaczeń w towarzystwie amerykańskich specjalistów, na drugim zdjęciu z nieżyjącymi już niestety: Wiktorem Osiatyńskim i Robertem Gamble).
Uhonorowany został również Nagrodą miasta stołecznego Warszawy „w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczypospolitej Polskiej” a przez Ministra Zdrowia został wyróżniony odznaką honorową „Za zasługi dla ochrony zdrowia”.
Jest także laureatem Nagrody Pelikana przyznawanej przez Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym osobom „znacząco zaangażowanym” w pomoc osobom uzależnionym. Jest także honorowym członkiem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, które zostało założone w 1844 r w celu m.in. sprawowania „opieki nad ubogimi”.
Jest autorem ponad 250 artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz kilku książek.
Zainteresowania: historia współczesna z jednoczesnym wstrętem do ordynarnego politycznego Muppet Show i chamstwa prymitywnych polityków, podglądanie przyrody w swoim wiejskim azylu pod Warszawą, odwiedzanie nowych miejsc na świecie oraz szperanie w historii rodzinnej.
=======================
W 2017 r. z okazji 50-lecia uzyskania dyplomu lekarza opracowałem i wydałem jubileuszowy album, który można obejrzeć online Album Złote Gody
Muszę się też pochwalić, że z okazji 70 rocznicy urodzin otrzymałem od Żony, namalowany przez Nią prezent, będący ilustracją moich turystycznych zainteresowań.
DO ZOBACZENIA
Bohdan Tadeusz Woronowicz